Iławski klub Taekwondo

amek

Właśnie ja lubie bajki Wink

Kto mi opowie jak powstało TKD

amek

Szkoda ze niema radka on dobre bajki opowiada Smile

Siwek

dobrą historie można przeczytać tu: [link widoczny dla zalogowanych] chociaz jest bardzo długa;/

jak bede miał za duzo czasu to moze coś streszcze Wink

dominika

No Radek "fantasta" on to yo....potrafi powiedzieć 123 kłamstwa w 30 sek.. Hehe
A co do tego tekstu na [link widoczny dla zalogowanych] to naprawde jest długi. Kiedyś sobie poczytam:) Smile

dominika

W sierpniu 1945 roku Korea uzyskała niepodległość, z tym że państwo było podzielone na dwie strefy wpływów - Armii Czerwonej i armii amerykańskiej. Po trzydziestu sześciu latach niewoli Koreańczycy mogli ponownie zająć się rozpowszechnianiem własnej kultury, w tym również sztukami walki, które były teraz praktykowane jawnie. Ale okres tajnego rozwoju taekyon i subak pozostawił trwałe ślady. Systemy te były rozbite na wiele odmian. Nowe szkoły oraz nazwy dla uprawianych tam systemów walki mnożyły się jak przysłowiowe grzyby po deszczu, a każdy z mistrzów założycieli szkoły (Kwan Jang Nim) uważał, że jego system jest najlepszy. Największy wkład w rozwój koreańskich sztuk walki zaraz po wyzwoleniu wniosło pięć następujących szkół:

- Moodukkwan założona przez mistrza Hwang Ki,
- Yonmukwan kierowana przez mistrzów Chun i Yun Kwe-byung,
- YMCA Kwonbupbu stworzona przez mistrza Youn,
- Chungdokwan założona przez Lee Won-Kook,
- Songmukwan utworzona przez mistrza Ro Byung-jik.

Olbrzymia ilość różnych szkół doprowadziła do sytuacji, w której koniecznością stało się ich połączenie i wspólne działanie. Jedynie to mogło zapewnić skoordynowany rozwój koreańskiej sztuki walki. Z organizacyjnego rozgardiaszu pierwsza otrząsnęła się szkoła Moodukkwan kierowana przez Hwang Ki. Zorganizował on w roku 1953 Koreański Związek Tangsoodo.

W 1955 roku doszło do spotkania większości koreańskich mistrzów sztuk walki w celu opracowania programu wspólnych działań. Nowemu, ujednoliconemu ruchowi postanowiono dać jedną nazwę. Wybrano propozycję mistrza Choi Hong Hi - nazwę TaeKwonDo. Smodyfikowano również nazwy technik oraz ćwiczenia formalne. Trzy główne szkoły (Chungdokwan, Songmukwan i Ohdokwan) zaakceptowały ten wybór. Pozostałe jednak nie przyłączyły się.
W czerwcu 1960 roku Hwang Ki założył nową organizację - Koreański Związek Soobakdo. Trzy miesiące później grupa związana z TaeKwonDo podjęła próbę połączenia się z organizacją mistrza Hwang Ki. 19 sierpnia 1960 roku zorganizowano Koreański Związek Taesoodo. Nowa nazwa powstała z połączenia nazw poprzednich organizacji: "tae" z nazwy TaeKwonDo, "soo" z nazw soobakdo i tangsoodo. Organizacja ta została uznana przez koreańskie władze sportowe. W 1965 roku zmieniła nazwę na Koreański Związek TaeKwonDo. Kolejnymi prezydentami Koreańskiego Związku TaeKwonDo byli: Chae Myong Shin, Choi Hong Hi, Ro Byung Jik, Kim Yong Chae i Kim Un Yong.

W latach sześćdziesiątych rozpoczęła się prawdziwa eksplozja zainteresowania TaeKwonDo. Grupy pokazowe wyjechały najpierw do Stanów Zjednoczonych, a następnie do Tajlandii, Malezji, Wietnamu, krajów Europy Zachodniej i Kanady. W 1963 roku miał nawet miejsce pokaz TaeKwonDo w gmachu ONZ. Wielu koreańskich mistrzów opuszczało ojczyznę, aby nauczać TaeKwonDo w innych krajach. Powstała konieczność kierowania ich działalnością poza granicami Korei. W 1966 roku ówczesny prezydent Koreańskiego Związku TaeKwonDo mistrz Choi Hong Hi (9 dan) zorganizował Międzynarodową Federację TaeKwonDo (International TaeKwonDo Federation) i został jej prezydentem. Zadaniem ITF było wysyłanie instruktorów TaeKwonDo za granicę i kontrolowanie ich pracy. Choi Hong Hi odegrał olbrzymią rolę w rozwoju TaeKwonDo zarówno w Korei, jak i na świecie. Warto przybliżyć jego sylwetkę.

W okresie okupacji japońskiej Choi Hong Hi kształcił się u znanego kaligrafa Hań II Dong, który był również mistrzem taekyon i tę wiedzę także przekazywał swemu uczniowi. Następnie Choi zetknął się z japońskim karate i kontynuował trening aż do otrzymania stopnia 2 dan. Po wyzwoleniu Korei wstąpił do armii i rozpoczął rozpowszechnianie koreańskich sztuk walki. Doprowadził do tego, że TaeKwonDo stało się obowiązkowe w szkoleniu wojskowym. Karierę wojskową zakończył w stopniu ge-nerała. Następnie poświęcił się propagowaniu TaeKwonDo i opracowywaniu własnej wersji tej sztuki walki. To właśnie stało się przyczyną ponownych nieporozumień w Koreańskim Związku TaeKwonDo. Choi Hong Hi opracował system ćwiczeń formalnych i uważał, że powinien on stać się obowiązkowym dla wszystkich ćwiczących. Przedstawiciele innych szkół nie chcieli się na to zgodzić, gdyż uważali, iż każda szkoła powinna mieć swój wkład w rozwój nowych ćwiczeń formalnych. W wyniku tych nieporozumień Choi Hong Hi musiał odejść z władz Koreańskiego Związku TaeKwonDo. Również Międzynarodowa Federacja TaeKwonDo (ITF) nie znalazła uznania w oczach rządu i dlatego Choi Hong Hi zdecydował się wyemigrować do Kanady i założył tam, w Toronto *, nową siedzibę ITF. Wielu instruktorów podążyło za nim.
W tym czasie z inicjatywy Un Yong Kim, prezydenta Koreańskiego Związku TaeKwonDo postanowiono zbudować centrum TaeKwonDo na wzór japońskiego Kodokanu - centrum światowego judo. Pod koniec 1972 roku powstała Kukkiwon - Szkoła Mistrzów i Światowe Centrum TaeKwonDo. Pawilon Kukkiwon znajduje się na szczycie wzgórza na przedmieściu Seulu i zajmuje powierzchnię 10 000 metrów kwadratowych. W dniacha 25-27 maja 1973 roku zorganizowano tam l Mistrzostwa Świata w TaeKwonDo, w których wzięło udział 200 zawodników z 19 krajów. W 1987 roku siedziba ITF została przeniesiona do Wiednia.

28 maja 1973 roku oficjalnie zatwierdzono powstanie Światowej Federacji TaeKwonDo (World TaeKwonDo Federation) mającej za zadanie koordynowanie rozwoju TaeKwonDo jako sportu o światowym zasięgu. Prezydentem Światowej Federacji TaeKwonDo został dr Un Yong Kim, który cały czas piastuje tę funkcję. Siedzibą główną WTF jest Kukkiwon. Tam zatwierdzane są wszystkie egzaminy na stopnie mistrzowskie oraz wydawane certyfikaty.
O wzrastającej sportowej popularności TaeKwonDo świadczy ilość drużyn narodowych biorących udział w kolejnych, rozgrywanych co dwa lata, Mistrzostwach Świata. W II Mistrzostwach Świata (Seul 1975) wzięło udział 30 drużyn narodowych. W III Mistrzostwach Świata (Chicago 1977) startowało już 46 drużyn narodowych. Natomiast w VII Mistrzostwach Świata rozegranych w 1985 roku w Seulu wzięło udział 776 zawodników z 63 krajów. Po raz pierwszy w Mistrzostwach Świata startowały wtedy kobiety.
Sportowe walory TaeKwonDo zadecydowały o tym, że Światowa Federacja TaeKwonDo (WTF) podjęła starania o włączenie TaeKwonDo do programu Igrzysk Olimpijskich. W 1975 roku WTF została przyjęta w skład General Association of the International Sports Federation (GAISF), aby następnie 17 lipca 1980 roku w trakcie 83 Sesji Ogólnej w Moskwie zostać uznaną przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. Międzynarodowy Komitet Olimpijski w trakcie 90 Sesji Ogólnej w Berlinie (2-6 czerwca 1985 roku) podjął decyzję o włączeniu TaeKwonDo jako dyscypliny pokazowej do programu XXIV Igrzysk Olimpijskich. Zwycięzcy otrzymają medale olimpijskie, choć punkty nie będą liczone w klasyfikacji ogólnej Olimpiady.

W marcu 1989 r., mistrz Park Jung Tae (VIII Dan) opuścił ITF i zakłożył Międzynarodową Zjednoczoną Federację TaeKwonDo (United International TaeKwonDo Federation - UITF), której nazwą zmienił wkrótce na Globalną Federację TaeKwonDo ( Global TaeKwonDo Federation - GTF ). Do mistrza Parka, który został prezydentem GTF, przyłączyło się kilku innych południowokoreańskich mistrzów ITF, przebywających na emigracji. Na mocy umowy zawartej z WTF (World TaeKwonDo Federation - Światowa Federacja TaeKwonDo) zawodnicy GTF uzyskali prawo do startów we wszystkich turniejach organizowanych lub sponsorowanych przez WTF. WTF ponadto zobowiązał się do aktywnego wspierania nowej federacji. Styl uprawiany w GTF jest bardzo zbliżony do wersji ITF. Różnice stanowią dodatkowe układy formalne oraz niewielkie modyfikacje w przepisach rywalizacji sportowej. Jednym z pierwszych tuniejów TaeKwonDo GTF był Puchar Europy rozegrany w 1991 r. w Norwegii.

Turnieje TaeKwonDo są rozgrywane w Igrzyskach Azjatyckich, Igrzyskach Panamerykańskich, Igrzyskach Afrykańskich oraz w Igrzyskach Światowych. Uprawia ten sport ponad 20 milionów ludzi w 156 krajach świata. Włączenie tej sztuki walki w poczet dyscyplin Igrzysk Olimpijskich jest ukoronowaniem szybkiego i niezwykle dynamicznego rozwoju TaeKwonDo - narodowego sportu Korei.

Gizmo

Wypada dodać, że autorem tego tekstu jest Dariusz Nowicki, a pochodzi on z jego książki "Taekwondo", jak dobrze poznaję, to z II wydania.

Gizmo